10 پارک ملی هیجان انگیز

onvan 10 پارک ملی هیجان انگیز onvan 10 پارک ملی هیجان انگیز پارک های ملی همچون پارک های دست ساز بشر نیستند. این پارک ها کاملا بکر هستند و هیچ اثری از نگهبان، رودخانه های تمیز یا مجسمه های تزئینی نیست. اما برخی از پارک های ملی دنیا موارد هیجان انگیزی دارند و گردشگران هیجان دوست بسیاری را به سمت خود می کشانند. برترین ها: پارک های ملی همچون پارک های دست ساز بشر نیستند. این پارک ها کاملا بکر هستند و هیچ اثری از نگهبان، رودخانه های تمیز یا مجسمه های تزئینی نیست. اما برخی از پارک های ملی دنیا موارد هیجان انگیزی دارند و سالانه گردشگران هیجان دوست بسیاری را به سمت خود می کشانند. از جمله می توان به تماشای گاز و بخار کوه های آتشفشان ، آبشارهای کف مانند، صخره نوردی های بسیار دشوار و ... اشاره کرد. ما در این مطلب 10 پارک ملی ایالت متحده آمریکا را انتخاب کرده ایم. 1. گنبد نصفه نیمه – پارک ملی یوسمتی – کالیفرنیا Half Dome, Yosemite National Park, California گنبد نصفه نیمه در واقع صخره گرد و گنبدی شکلی است که حدود 1.5 کیلومتر ارتفاع دارد و کوهنوردهای هیجان دوست و نترس به صعود و رسیدن به قله آن علاقه بسیاری دارند. برای رسیدن به نوک قله مسیری به اندازه 17 کیلومتر که حدود 12 ساعت زمان می برد را باید طی کنید. در انتهای این مسیر تعیین شده، باید به جای وسایل صخره نوردی با کمک کابل های فلزی از تخته سنگ های عمودی که حدود 122 متر ارتفاع دارد، عبور کنید. منظره ای که از این بالا شاهد آن هستید، می تواند دلیلی برای غلبه بر ترس این صخره نوردی بسیار ترسناک باشد. از آن بالا می توانید دره بسیار سرسبز یوسمتی و آبشارهای زیبا را تماشا کنید. 2. راه باریکه نانکوویپ – پارک ملی گراند کانیون - آریزونا Nankoweap Trail, Grand Canyon National Park, Arizona سرگیجه در اثر ارتفاع و گرمای زیاد و سوزاننده از جمله خطرات راه باریکه نانکوویپ در دره بزرگ پارک ملی آریزونا هستند. از بالای این کوره راه می توانید منظره فوق العاده زیبایی از دره را تماشا کنید و عظمت خداوند را شکر بگویید. این راه باریکه فقط به اندازه یک پا عرض دارد، لیز و شنی است و از سه تا 46 متر شیب دارد. اگر ترس از ارتفاع دارید هرگز این کوره راه را امتحان نکنید. 3. باغ راه بلو ریج – کالرولینای شمالی و ویرجینیا Blue Ridge Parkway, North Carolina And Virginia پارک وی یا باغ راه به شاهراهى گفته می شود که اطراف و وسط آن درختکارى شده است . پارک وی بلو ریج، مسیر ماشین رو است و گردشگران زیادی از این مسیر عبور می کنند و از مناظر زیبای اطراف آن لذت می برند. عبور از این پل به گردشگران امکان بازدید از کوه های آپالاچ، کوهنوردی، تماشای پرندگان و تماشای برگریزان در فصل پاییز را می دهد. البته اگر با ماشین بخواهید این مسیر را طی کنید، مارپیج جاده بسیار هیجان انگیز است. 4. سرزمین فرشته ها - پارک ملی زیون – یوتا Angels Landing, Zion National Park, Utah در سرزمین فرشته ها می توانید در بالای صخره هایی که حدود 305 متر ارتفاع دارند، بایستید و عکس بگیرید. تنها وسیله ای که آن بالا شما را از سقوط حفظ می کند دستگیره  زنجیر باریکی است که وجود دارد. برای رسیدن به بالای این صخره باید حدود 4 ساعت کوهنوردی کنید. 5. کوه اولد رَگ – پارک ملی شنن دوا – ویرجینیا Old Rag Mountain, Shenandoah National Park, Virginia کوه اولد رَگ در پارک ملی شنن دوا یکی از محبوب ترین و البته خطرناک ترین کوه های ایالت متحده است. 14.5 کیلومتر راه پیمایی در دل کوه که حدود 7 یا 8 ساعت طول می کشد و باید از دل صخره ها و تخته سنگ های بزرگ عبور کنید از جمله هیجان انگیزترین تفریحات این پارک ملی است. کوهنوردها باید از میان سنگ های بزرگی که فقط به اندازه یک انسان لاغر راه عبور دارند، رد شوند تا به قله Old Rag برسند و نمای 360 درجه زیبایی از پارک 200 هزار آکری  شنن دوا را ببینند. 6. آبشارهای آبرامز – پارک ملی کوه های اسموکی - ایالت تنسی Abrams Falls, Great Smoky Mountains National Park, Tennessee برخلاف همه مواردی که در بالا معرفی کردیم، آبشارهای آبرامز برای افرادی که از ارتفاع ترس دارند هم مناسب است. این آبشارها حدود 6 متر ارتفاع دارند و برای رسیدن به بالای آنها فقط باید 8 کیلومتر در دل کوه بالا بروید. سرعت بسیار بالای آب و زیبایی این آبشارها آنها را به مقصد گردشگری زیبا در آمریکا تبدیل کرده اند. آنها که دل به آب زدن در این آبشار را دارند می توانند این کار را انجام دهند. اما باید بدانید سالانه افراد متعددی یا جان خود را از دست می دهند یا دچار جراحات جدی می شوند. 7. راه باریکه ناپائو – پارک ملی کوه های آتشفشان هاوایی – هاوایی Napau Trail, Hawaii Volcanoes National Park, Hawaii فوران آتشفشان در هر زمانی ممکن است، دهنه کوه باز می شود و گدازه های داغ فوران می کنند. این از جمله خطرات پارک ملی کوه های آتشفشان هاوایی است. مسیر 22.5 کیلومتری این کوه برای رسیدن به نزدیکی دهانه آتشفشان از جمله هیجان انگیزترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. در آن بالا، بخار و مهی که از دهانه کوه خارج می شود و جنگل های سرسبز اطراف، زیبایی وصف ناپذیری دارند که سالانه افراد بسیاری را به سمت خود می کشاند. این آتشفشان فعالی است و هر لحظه احتمال اینکه به طور ناگهانی گدازه های سوزان از دهانه کوه بیرون بریزند وجود دارد. 8. سون مایل هول– پارک ملی یلواستون - وایومینگ Seven Mile Hole Trail, Yellowstone National Park, Wyoming سون مایل هول در پارک ملی یلواستون در ایالت وایومینگ آمریکا قرار دارد و اطراف جنگل کاج های بلند که محل زندگی خرس های گریزلی هستند را احاطه کرده است. سخت ترین بخش گردش در این پارک عبور از مسیر 2.5 کیلومتری با شیب 430 متری است. البته در طول مسیر باید مراقب جهش آب داغ از چشمه های جوشان باشید زیرا ممکن است دچار سوختگی بشوید. 9. مسیر بک کانتری – پارک ملی دنالی – آلاسکا Backcountry Trails, Denali National Park, Alaska یکی از بهترین و شادترین تفریحات در پارک های ملی آمریکا، قدم زدن در مسیر بک کانتری در پارک ملی دنالی است. این پارک که حدود 6 میلیون آکر مساحت دارد، کمتر از 49 کیلومتر راه دارد که بتوان در آن پیاده روی کرد. کوهنوردها می توانند در این پارک به نوک قله کوه مک کینلی صعود کنند، راه پیماها می توانند در میان یخرود و یخچال های طبیعی گردش کنند و دوچرخه سوارها هم می توانند در حاشیه رودخانه از مناظر لذت ببرند. 10. آبشارهای بلند یوسمتی  - پارک ملی یوسمتی – کالیفرنیا Upper Yosemite Falls, Yosemite National Park, California آبشارهای بلند یوسمتی نماد هیجان واقعی هستند: کوره راه های ترسناک، مارپیچ، آب های خروشان و ارتفاع مشخصات این آبشارهای بلند در پارک ملی یوسمتی هستند. برای رسیدن به بالای آبشار باید حدود 11 کیلومتر کوهنوردی کنید. این بلندترین آبشار ایالت متحده آمریکا است. در طول زمستان، کوهپیمایی در این مسیر بسیار دشوار است." "

غار زینگان

onvan غار زینگان onvan غار زینگان اگر از آن دست دوستدار ان طبیعت هستید که زیر تیغ آفتاب تابستان بیشتر مایلید به دیدن یخچال پر از بستنی بقالی سر کوچه بروید تا اینکه در مسافرت شرشر عرق بریزید ما برای تغییر نظر شما بهره مندی از خنکای غارگردی و مشاهده دره های سبز مناطق کوهستانی کشور را پیشنهاد می کنیم. در این میان غار زینگان ایلام یکی از گزینه‌هایی است که نباید آن‌را زیاد در فهرست بلند‌بالای ندیده‌های ایران‌زمین منتظر نگه‌داشت. این غار در بخش صالح‌آباد از توابع مهران در استان ایلام قرار دارد و در وصف خنک بودن هوای آن همین بس که مردم محلی آن‌را به غار بهشت می‌شناسند، زیرا اختلاف دمای داخل غار با بخش بیرون از آن به بیش از 20درجه سانتیگراد می‌رسد. در همان ابتدای ورود به این منطقه و در ورودی تنگه‌ای که امتدادش به غار می‌رسد آبچک‌هایی که از بالای کوه‌ها نشات می‌گیرند هیچ رهگذری را از نوازش خود بی‌نصیب نمی‌گذارند. همچنین این غار طبیعی روباز دارای صدها متر طول، آب فراوان، دهلیزهای آبگیر و قندیل‌های گوناگونی است و سرخس‌ها، جلبک‌ها، گل‌ها و گیاهان، رنگ‌سنگ‌ها و پیچ‌و‌خم غار گویی نقاشی طبیعی است که چشم‌ها را به مشاهده زیبایی فرامی‌خواند. از سوی دیگر به یاد داشته باشید که غار یاد‌شده در منطقه ایلام که به عروس‌زاگرس معروف است قرار دارد. بنابراین پس یا پیش از بازدید از این غار می‌توانید بازدیدی از دره‌های شگفت، رودها و آبشارها، غارهای بی‌مانند و پر‌تعداد، کوه‌های سر به فلک کشیده، اقلیم‌های گوناگون آب‌و‌هوایی و فرهنگ جذاب خود ایلام داشته باشید. از سوی دیگر هر چند مسیر رسیدن به غار فراز و نشیب‌های خاص خود را دارد، نشانی‌اش سر‌راست است. وقتی به صالح‌آباد ایلام برسید اهالی و تابلو‌ها راهنمای خوبی برای شما هستند. از صالح‌آباد تا ورودی غار فقط باید 5کیلومتر جاده خاکی را بپیمایید که با خودرو حدود 40دقیقه طول می‌کشد اما باقی مسیر مشکل خاصی ندارد. به هر روی اگرچه غار روباز زینگان برای بیشتر مردم کشور ناشناخته مانده است زیبایی بی‌مانند آن چنانچه مورد توجه آژانس‌های گردشگری برای برنامه‌های تابستانی قرار گیرد، می‌تواند این بخش از ایلام را به یکی از پرمخاطب‌ترین مناطق گردشگری ایران بدل کند." "

بهترین مکان های لندن برای چای بعدازظهر

onvan بهترین مکان های لندن برای چای بعدازظهر onvan بهترین مکان های لندن برای چای بعدازظهر ""چای بعدازظهر"" یک رسم انگلیسی به خصوص در لندن است و اینطور نیست که روزانه و همیشگی باشد، ولی گاهی برای تفریح خوب است.اگر قصد داشتید روزی به لندن بروید، مکان های زیر را برای نوشیدن چای بعدازظهر در نظر داشته باشید. برترین ها: ""چای بعدازظهر"" یک رسم انگلیسی به خصوص در لندن است و اینطور نیست که روزانه و همیشگی باشد، ولی گاهی برای تفریح خوب است. در لندن بهترین و معروف ترین جا برای نوشیدن چای، ریتز است و البته خیلی شلوغ می شود و باید از 2 ماه قبل جا رزرو کنید! اگر کسی بخواهید برای تولد والدینش سنگ تمام بگذارد، می تواند آنها را به چنین جایی ببرد. اگر قصد داشتید روزی به لندن بروید، مکان های زیر را برای نوشیدن چای بعدازظهر در نظر داشته باشید: باغچه زمستانی در هتل لندمارک (Winter Garden at The Landmark Hotel) یکی از بهترین مکان ها برای صرف چای همین جاست. خوشبختانه آنقدرها هم معروف نیست که بخواهید از چند ماه قبل جا رزرو کنید و همان روزی که خواهید به آنجا بروید جا رزرو می کنید و باید بگوییم که درختان نخل تالار مرکزی زیبایی این مکان را صدچندان کرده اند. تی ال سی در هاوارد سوئیسوتل (TLSee at The Howard Swissotel) اگر دلتان خواست در لندن چیزی بخورید، این مکان جای خوبی است و هر چه دلتان خواست از کیک و بیسکویت می توانید در اینجا دلی از عزا درآورید. نکته جالب توجه در مورد خوراکی این مکان این است که همه به شکل نمادهای شهری لندن هستند. هرچه دلتان خواست بخورید و حتماً می توانید با خودتان ببرید. روبنز در پالاس (Rubens at The Palace) این مکان جایی است که برای مهمان کردن یک فرد خاص برای جشن تولدش خوب است، برای مناسبت های دیگر هم خوب است، ولی رسم خوبی برای درست کردن کیک های تولد خاص دارند که مخصوص مهمان شماست. کلاریجز (Claridges) این مکان از هر جهت عالی است، ولی بهترین چیز آن مربای ویژه مارکو پولو است. این مکان آنقدر زیبا و باکلاس است که ارزش فقط بازدید کردن را هم دارد. پالم کورت در هتل لانگهم (Palm Court at The Langham Hotel) پالم کورت یکی از بهترین مکان ها در لندن است. یک تالار زیبا با نورپردازی و آینه های باشکوه و سرویس جذاب و جالب که گلچینی از بهترین خوراکی ها و چای و کیک ارائه می دهند. دورچستر (The Dorchester) این مکان در میان هتل های درجه یک لندن قرار دارد که گرفتن رزرواسیون برای آن مانند ریتز سخت است. اگر بگویید که تولد یکی از شماست، برایتان سرویس ویژه می آورند و پیانیست هم به افتخارتان آهنگ زیبایی می نوازد. هاروی نیکولز (Harvey Nichols) اگر نمی خواهید درگیر رزرواسیون شوید، که البته رزرواسیون نمی گیرند، باید حدود 5 تا 10 دقیقه برای یک میز منتظر شوید. کیفیت خوراکی های آن به اندازه خوراکی های هتل است و البته به نصف قیمت هتل و تنها تفاوت آن، سرویسش است که بیشتر شبیه کافه است. فورتنام و میسون (Fortnum & Mason) اینجا همانقدر که برای خانواده سلطنتی خوبی است برای بقیه هم خوب است! در واقع این مکان فروشگاهی برای ""سلطنتی ها"" است و منوی آن شامل چای بعدازظهر و چای عالی (بیشتر یک وعده غذایی سبک) در محیطی باشکوه است. پالم کورت در هتل پارک لین (Palm Court at The Park Lane Hotel) نام این مکان کمی غلط انداز است چون خود هتل در پیکادیلی است و چای آن عالی است. چای وانیلی و غذای آن بسیار خوشمزه است. محیطی این مکان بسیار زیبا دکوره شده است." "

لحظاتی خاطره انگیز در کوچه های سنگی پایتخت

onvan لحظاتی خاطره انگیز در کوچه های سنگی پایتخت onvan لحظاتی خاطره انگیز در کوچه های سنگی پایتخت «پیاده» روها و «پیاده» راه های زیبا می توانند امید به زندگی را در پایتخت شلوغ دوباره در دل خیلی ها زننده کنند. شما هم اگر از دسته افراد هستید، این راهنمای گردش در 5 پیاده راه تهران را بخوانید. همشهری جوان: زیباترین خیابان های دنیا، آنهایی که همیشه جزئی از سکانس های حساس، تاثیرگذار و احساسی فیلم های خارجی هستند، خیابان ها، کوچه ها و میدان های سنگفرش شده ای هستند که هیچ اثری از دود و بوق درشان وجود ندارد. اگر پاریس زیباست، تنها به خاطر کاتفه های خیابانی اش نیست. سنگفرشی که زیر میز و صندلی های این کافه ها قرار گرفته، آدم را برای راه رفتن به خیابان می کشاند. اگر بعد از دیدن «در بروژ» و کوچه های سنگی و میدان بزرگی که در تمام طول فیلم آدم های قصه دورش نشسته اند، قدم می زنند و روزشان را می گذرانند دلتان غنج رفت، بدانید که برای راه رفتن در خیابان هایی از این دست، به اندازه شهری که در آن هستید تا پایتخت فاصله دارید. این روزها خیلی از خیابان های تهران سنگفرش شده اند. سنگ های سختی که جای آسفالت داغ را گرفته اند، تابلوی عبور ممنوعی هستند برای هر نوع وسیله نقلیه. پیاده راه های تهران این روزها کم کم جای خودشان را بین شهروندان تهرانی پیدا کرده اند. راههایی که برای لذت بردن ساخته شده اند؛ لذت بردن از زمانی که برای پیاده روی گذاشته ایم. «پیاده» روها و «پیاده» راه های زیبا می توانند امید به زندگی را در پایتخت شلوغ دوباره در دل خیلی ها زننده کنند. شما هم اگر از دسته افراد هستید، این راهنمای گردش در 5 پیاده راه تهران را بخوانید. کوچه مروی کوچه ای قدیمی که سال هاست پامنار و ناصرخسرو را به هم وصل می کند، این روزها سنگفرش شده. کافی است ایستگاه مترو امام خمینی از قطار پیاده شوید و پیاده به سمت ناصرخسرو بروید. اتوبوس و تاکسی هم هست اما با این پیاده روی کوچک می توانید سر راه نگاهی هم به کت و شلوارفروشی های باب همایون بیندازید. شاید فرجی شد و کت و شلوارپوش پا به مروی گذاشتید. بر هیچ کس پوشیده نیست که پای ثابت هر تفریح و گردش تکی و دسته جمعی، تغذیه خوردن وسط راه است. کوچه مروی با دوتا فلافل فروشی که همان اولش سر راه تان سبز می شوند، می تواند شروع یک پیاده روی لذتبخش را برایتان رقم بزند. آن فلافل فروشی که داخل خود کوچه است، با فلافل های عربی معروفش هوش از سر خیلی ها برده. ظهرهای مروی و جمعیتی که جلوی این دو فلافل فروشی توی صف ایستاده اند یا فلافل به دست اطراف میدان کوچک سر کوچه تنها و دسته جمعی ساندویج سق می زنند، حال آدم را عجیب خوب می کنند. اصلا بخشی از شهرت کوچه قدیمی مروی به خاطر حضور همین فلافل فروشی هاست. بعد از صرف ساندویچ تان می توانید سری هم به ساختمان شمس العماره بزنید. اگر اهل بازدید از آثار تاریخی باشید، احتمالا مخاطب اصلی چنین پیشنهادی هستید. شمس العماره یا بنای خورشید مربوط به دوره قاجار یکی از معروفترین بناهای کاخ گلستان است. دلیل این شهرت هم ارتفاع، تزیینات و طراحی خاص این ساختمان است. اگر رابطه خاصی با آثار تاریخی ندارید، همان راه مروی را پیش بگیرید. 400 متر راه برای پیاده روی پیش رو دارید. اگر اهل خرید هستید، اینجا می تواند پاتوق پیاده روی شما باشد. همینطور که روی سنگفرش های نوسازش قدم می زنید، می توانید آمار آخرین لوازم بهداشتی و آرایشی، عطر و ادکلن، انواع قهوه و پاستیل و شکلات های خارجی را بگیرید. کمی که در خیابان پیش بروید، می توانیداز بازار رضای معروف مروی هم دیدن کنید. اینجا هر هفته قرعه کشی دارد. شاید این هفته قرعه چرخانک قرعه کشی، به نام شما بایستد. علاوه بر همه این مغازه های مدرنی که این روزها توی کوچه برپا شده اند، مروی بافتی قدیمی دارد که ساختمان حوزه علمیه نماد آن است. بافتی که می تواند حالتان را خوب کند و پیاده روی تان را منحصر به فرد. خیابان حرم حضرت عبدالعظیم حسنی از میدان شهرری که به سمت حرم بروید، همه مسیر سنگفرش شده. ورودی مکان های مذهبی با آن هیاهوی نوستالژیکشان در حالت عادی، همیشه حال آدم را خوب می کنند. حالا اگر این حال خوب با یک مسیر سنگفرش شده زیبا هم همراه باشد، لذتش دوبل می شود. مغازه های فروش سوغاتی که نزدیک حرم هستند، با دکورهایی که هیچ وقت تغییر نمی کنند آدم را پرت می کنند به دوران کودکی. روزهایی که بین خاطرات همه مان جا دارند. می توانید اول با خیال راحت و سر حوصله زیارتتان را بکنید و بعد در مسیر برگشت از این فضا لذت ببرید. البته اینطور هم نباشد که تمام مدت زیارت فکرتان دور و بر پیاده روی و خرید بچرخد! خیابان برادران مظفر لازم نیست برای پیاده روی روی سنگفرش های این خیابان حتما یک برنامه ریزی دقیق از قبل داشته باشید. کافی است اسم این خیابان را پس ذهنتان نگه دارید و هر وقت گذرتان به میدان ولیعصر (عج)، خیابان انقلاب یا بلوار کشاورز افتاد، وقتتان را خالی کنید و چند دقیقه ای در آرامشی که ربطی به این چند خیابانی که نام بردیم ندارد، قدم بزنید. خیابان برادران مظفر از ابتدای بلوار کشاورز و جایی نزدیک میدان ولیعصر (عج) شروع می شودو تا خود خیابان شهید لبافی نژاد ادامه دارد. این روزها اما آن بخشی که بین بلوار کشاورز و خیابان انقلاب قرار دارد زیادی شلوغ است. دلیلش سنگفرشی است که خیابان را عجیب زیبا کرده. قبل از شروع پیاده روی می توانید سری به مرکز انتقال خونی که همان اول خیابان قرار دارد بزنید و تصمیمی که مدت هاست برای خون دادن دارید را عملی کنید. اگر اهل سینما هستید و آمار فیلم های در حال اکران را دارید، اگر اهل سینما هستید اما مشغله های روزانه مدت هاست نگذاشته اند سراغی از سالن های سینما بگیرید یا اصلا اگر اهل سینما نیستید اما هوس کرده اید یک تفریح جدید را تجربه کنید، سر راه می توانید سری به سینما فلسطین بزنید و بعد از دیدن فیلم، روی نیمکت های این خیابان بلند بنشینید و توی ذهنتان نقد و بررسی اش کنید. خیابان را که پایین بیایید، حوالی خیابان طالقانی، می توانید سری هم به موزه هنرهای معاصر فلسطین بزنید. نمایشگاه های زیادی در این موزه برگزار می شوند که ممکن است باب طبع شما باشند. یکی از مزیت های این مسیر پیاده روی این است که می توانید وسط برنامه کاری روزانه تان را بگنجانید. وسط خرید کردن، انجام کارهای اداری یا حتی بین ساعت های کاری خودتان را به آنجا برسانید. جایی در قلب پایتخت که هیچ ربطی به دود و دم اطرافش ندارد؛ خیابان پهنی که عجیب حال آدم را خوب می کند. خیابان صف این پیشنهاد ممکن است کمی زنانه باشد اما شما اگر یک پیاده روی حرفه ای باشید، احتمالا به این برچسب های زنانه و مردانه اهمیتی نمی دهید. خیابان باغ سپهسالار بخشی از یکی از باغ های قدیم تهران به همین نام در زمان قاجاریه و در محدوده میدان بهارستان است. نقل است که این باغ به میرزا حسین خان سپهسالار قزوینی، صدر اعظم ناصرالدین شاه تعلق داشته. این روزها از آن باغ بزرگ فقط همین خیابان معروف باقی مانده. این خیابان 700 متری که سال 85 سنگفرش شده، سال هاست بورس فروش کیف و کفش زنانه و بچگانه است. ایستگاه مترو سعدی که پیاده بشوید، 100 متر جلوتر، خیابان پهنی که با خیابان آسفالتی بالای سرش شباهتی ندارد خودش را توی زاویه دیدتان جا می کند. اگر برای خرید و کیف و کفش زنانه سر از اینجا درآورده اید، بعد از خرید، کمی روی نیمکت های سنگی خیابان بنشینید، یکی از آن ذرت مکزیکی های معروفش را در دست بگیرید و جنب و جوش مردمی که برای خرید به آنجا آمده اند را نظاره کنید. اگر هم وقت ناهار یا شام است، یکی از رستوران های این خیابان را امتحان کنید. رستوران هایی که عموما قدیمی هستند و از خود فروشنده ها اگر بپرسید، بهترین غذای آن حوالی را دارند. تولیدی کیفی و کفش، بورس انواع سرویس بهداشتی و لوستر فروشی های خیابان لاله زار گزینه هایی هستند که بعد از پیاده روی در خیابان صف این روزها و باغ سپهسالار سابق، می توانید سراغشان بروید. خیابان 17 شهریور فرقی نمی کند ایستگاه مترو میدان امام حسین (ع) پیاده شوید یا ایستگاه میدان شهدا. هر کجا که اراده کنید و از پله های برقی مترو بالا بیایید، یک مسیر سنگفرش شده بلند پیش روی شماست. از میدان امام حسین (ع) اگر شروع کنید، اول می توانید سری به پاساژ معروف مردانه فروشی که اطراف میدان است بزنید. بازار شهرستانی هم نزدیکتان است. برای اهل خانواده چند کیلو میوه تازه بخرید و کنارش دعای خیرشان را هم مال خود کنید. کمی پایین تر از میدان، در خیابان صفا هم پر است از مغازه های میوه فروشی. کمی پایین تر از خیابان صفا و نبش خیابان خشکبارچی هم پارک قدیمی خیام است؛ پارکی که از سال ها پیش آنجا خوش کرده و یک توقفگاه خوب در آن حوالی است. از میدان امام حسین (ع) تا خود میدان شهدا، به اندازه 1200 متر وقت و مسیر دارید که قدم بزنید. راه رفتن در محله های اصیل و قدیمی تهران لذتی دارد که قدم زدن در هیچ کوچه و خیابان دیگری بهتان نمی دهد. میدان شهدا که رسیدید، اول از یکی از آبمیوه فروشی های آن حوالی، نوشیدنی خنکی بخرید و جگری تازه کنید تا قدرت به پاهایتان برگردد. بعدش هم می توانید بین سینما ملت و سینما میلاد، یکی را برای دیدن فیلم انتخاب کنید. میدان شهدا مرکز فروش سفره عقد و مزون های لباس عروس است. می توانید سری به آنها هم بزنید. تجربه گشت و گذار در این قبیل مغازه ها بالاخره یک جایی در زنئدگی به کار آدم می آید! میدان شهدا که رسیدید مسیر سنگفرش شده تمام می شود. حالا دو گزینه دارید. یا پله های ایستگاه مترو شهدا را پایین بروید و به مقصد بعدیتان فکر کنید، یا بروید سمت میدان خراسان و از بافت قدیمی ساختمان های آن منطقه لذت ببرید. محبوبترین خیابان تهران هم پیاده راه می شود؟ ولیعصر (عج) همیشه آباد باد وقتی رضاخان خواست از کاخ های اطراف تجریش به سمت پایین راحت رفت و آمد کند، یکی از نظامیانش، سرلشگر کریم بوذرجمهری را شهردار کرد و دستور جاده سازی داد. شهردار هم شروع به درختکاری و ساخت نهر اطراف جاده کرد و بعدها این خیابان 18 کیلومتری نبض شهر شد. آن موقع ها فقط عبور و مرور گاری و درشکه و انواع و اقسام چارپا رایج بود و بعد پای اتول و ماشین های امروزی باز شد. با زمزمه هایی که از شهرداری به گوش می رسد بعید نیست تا چند سال دیگر برای طی کردن این خیابان سوار کالسکه شوید. اگر خارجی ها شانزه لیزه و کودام و کورسو دارند، ما هم خیابان ولیعصر (عج) را داریم که کلی پزش را بدهیم و به درخت های چنارش افتخار کنیم. خیابانی که خیلی از تازه عروس و دامادها را وسوسه کرده که دست همدیگر را بگیرند و از امامزاده صالح تجریش تا میدان راه آهن پیاده بروند و تا مدتها از فتح این خیابان برای دیگران تعریف کنند. همانطور که هر جوان شهرستانی که به تهران می آید دلش می خواهد با میدان آزادی عکس یادگاری بیندازد، حتما به خیابان ولیعصر (عج)  هم سری می زند تا چند قدمی هم آنجا زده باشد و از حال و هوای آن سر در بیاورد. خیابان ولیعصر (عج) شاید تنها خیابان تهران است که کوچکترین تصمیم شهرداری برایش، تماماهالی را درگیر می کند. پایتخت نشین ها روی تک تک چنارهای این خیابان تعصب دارند و وقتی در روزهای طوفانی و بارانی خبری از شکسته شدن یا قطع پنهانی یکی از درختان حاشیه ای می رسد، خونشان به جوش می آید و پیگیر ماجرا می شوند. شهرداری تهران همیشه گفته است که هوای این خیابان را دارد و 4 سال قبل به دلیل جلوگیری از آلودگی خیابان را یکطرفه کرد تا چنارهای صدساله اش بتوانند نفس عمیق بکشند. بعد از سنگ فرش کردن خیابان 17 شهریور حد فاصل میدان امام حسین (ع) تا میدان شهدا و سامان دادن به شلوغی ها و ترافیک آن منطقه، این کار به مذاق شهرداری خوش آمده و تصمیم دارد در آینده همین کار را با خیابان ولیعصر (عج) انجام بدهد و کل این 18 کیلومتر را سنگفرش کند تا عبور و مرور فقط برای پیاده روها آزاد باشد که تا می توانند در این خیابان قدم بزنند و خاطره بازی کنند." "

پلنگ‌دره

onvan پلنگ‌دره onvan پلنگ‌دره یکی از راه های تبدیل یک آدم خانه نشین به کسی که کوله پشتی از دوشش نمی افتد و مدام در سفر شما را همراهی می کند بردن او به سفر های دارای یک مسیر رودخانه گردی است. رودخانه‌گردی تنگه واشی نمونه خوبی است اما برای ایجاد دگرگونی یاد‌شده کمی هم به چاشنی هیجان و بالا‌رفتن آدرنالین خون نیاز داریم. این نسخه جادویی که کم از فرمول تبدیل مس به طلا ندارد را می‌توانید در خلال سفری شامل رودخانه‌گردی در پلنگ‌دره و مشاهده آبشار 8متری این منطقه به‌دست آورید و از تنهایی سفررفتن خلاص شوید. جنگل پلنگ‌دره واقع در شیرگاه از توابع شهرستان بابل در ا ستان مازندران جایی است که باید عازم آن شوید و پس از طی کردن رودخانه می‌توانید آبشار یاد‌شده و کمی آن‌طرف‌تر دریاچه الیمالات را ببینید و در آن قایق‌سواری کنید. در کنار این دریاچه چنانچه راهپیمایی کنید می‌توانید نیمی از گونه‌های گیاهی تمام منطقه مازندران را مشاهده کنید. لوازم این سفر افزون بر همراه خانه‌نشین شما شامل چکمه یا صندل برای عبور از رودخانه، شلوار و لباس اضافی، باتوم، کلاه و عینک‌آفتابی، زیرانداز و آب آشامیدنی می‌شود که نداشتن هر یک از آنها ممکن است منجر به پشیمانی شود. اگر بدون راهنما عازم سفر می‌شوید (که ما آن‌را به شما پیشنهاد نمی‌کنیم) نشانی را به یاد داشته باشید. از شهر زیبای شیرگاه شهرستان بابل و از پاسگاه نگهبانی منابع‌طبیعی حدود 13‌کیلومتر جاده خاکی که با خودرو حدود یک ساعتی طول می‌کشد را باید طی کنید تا به جنگل‌های ابتدای مسیر برسید. جدای از گردشگر‌های دیگر که می‌توانند راهنمای شما باشند خود رودخانه افزون بر هدفی بکر و زیبا، وسیله‌ای است که پا به پا شما را تا رسیدن به آبشار پلنگ‌دره همراهی می‌کند.هنگام سفر به یاد داشته باشید که رودخانه‌گردی به معنی طی‌کردن تمام مسیر در رودخانه نیست و طی سفر باید به فراخور راه گاهی از میان رود گذر کرد. از سوی دیگر رود‌ها فقط در مسیر‌های پر پیچ‌و‌خم آرام هستند و برای گذر از آن می‌توان این بخش از رود را انتخاب کرد." "